WTMW. Wczoraj pisałem, że Serbowie nie powinni zarzucać marzeń o złocie olimpijskim. Dziś pragnę doprecyzować: nigdy nie należy zarzucać marzeń! Niektóre bywają owszem nieosiągalne (ma się tę fantazję!) ale z czasem można je przecież, te marzenia delikatnie zmodyfikować. Ja też chciałem być koszykarzem, nie udało się. Teraz czternasty rok żyję “wokół koszykówki” i też jest dobrze. Najważniejszy jest obrany kierunek, celowość, dążenie. Jeśli do czegoś w życiu dążysz, znajdziesz szczęście. O kurde, ale poleciałem, hehe.

Nawiązując jeszcze do Serbów, oto dziesięcioletni Nikola Jokić, któremu wujas (nie wiem, ojciec Branislav to nie jest) przepowiada zostanie najlepszym koszykarzem świata. Szkoda, że nie mamy szerszego kadru, bo pewnie zobaczylibyśmy kolegę Rafała Jucia stojącego obok z notatnikiem.

Jeszcze z innej beczki, czytam ostatnie doniesienia o lotniskowych przywilejach dla VIP prezesa Radosława Piesiewicza i jego rodziny. Oglądam efektowne sesje zdjęciowe, słyszę zakulisowe opowieści o tym jak funkcjonował “dom polski” we Francji i kto bawił dzieci pana Radosława. Następnie patrzę na dorobek medalowy polskich sportowców utyskujących na warunki sprzętowe, treningowe czy logistyczne. Dalej trafiają do mnie informacje o poziomie zarobków “pupili prezesa”. A na dobitkę dostaję maila:

I tak w kontekście spełniania marzeń, proponuję, o ile możecie, pomóżmy tym dziewczynom, jakby nie patrzeć, mistrzyniom świata. Nie wylansujemy się na tym, ale może zrobimy dobry uczynek i umożliwimy spełnienie ludziom, którzy i tak mają w życiu pod górkę, oto link do zrzutki:

Tako rzecze Dennis Schroder

Dennis Schroder parę dni temu udzielił wywiadu na temat stanu koszykówki FIBA w relacji do NBA. Powiedział cytuję:

Koszykówka FIBA to nie rozrywka, ale czyste koszykarskie IQ, gdzie wielką rolę odgrywa trener. Występują tu ludzie o wysokiej inteligencji, którzy wiedzą jak się gra [Schroder]

‘European basketball is no entertainment, it’s straight IQ basketball. Straight coaching.’ 🗣️ #Paris2024 pic.twitter.com/9qTO58DFSx

— BasketNews (@BasketNews_com) August 10, 2024

Z jednej strony pełna zgoda z Dennisem, dotykaliśmy tego tematu, dwa dni temu pytałem Was czy po zakończeniu karier przez największe samograje “do głosu wreszcie dojdą trenerzy NBA”. Z drugiej strony pewien niesmak budzi timing. Patrzę na datę, Niemiec udzielał wywiadu już po meczu o trzecie miejsce. Nie rozumiem, nie wiem co siedzi w umysłach największych sportowców, ale po tak srogim zawodzie, jakim był występ o brązowy medal Schrodera przeciwko Serbii, ja bym siedział cicho.

13 punktów przy 36% z gry, 6 asyst na 6 stratach, brak minięcia, niepewny kozioł, pasywność nie generowanie przewag w ataku pozycyjnym i najgorsze ze wszystkich: kiedy nie mógł złapać rytmu ofensywnego, zaczął odpuszczać w obronie, co przełożyło się na -17 wskaźnika plus/minus. Gdzie było owe koszykarskie IQ, o którym mówi? Nie wiem. Ja go u Dennisa nie widzę, z Serbią zagrał zupełnie jak za “najlepszych czasów” w Los Angeles Lakers.

Żeby było jasne, w zderzeniu z rdzewiejącym Calathesem, mikrusem Kawamurą albo 45-letnim Huertasem, Dennis czuje się jak ryba w wodzie, bo ma przewagę półtora tempa, stąd dociera z piłką gdzie chce, layupy na obręcz kładzie, po czym pełną klawiaturę w kolorze sedesowej bieli do ludzi szczerzy. Problem pojawia się gdy trafia na ludzi równie atletycznych i utalentowanych motorycznie (NBA).

Przy całym szacunku dla człowieka, który w zeszłym roku wywalczył z kadrą Niemiec tytuł mistrzów świata, wychodzi z niego wówczas uliczny koszykarz / skateboarder, a nie rozgrywający na poziomie gwiazdy NBA. Toć przecież Aleksa Avramovic zdominował go w ostatnią sobotę po obu stronach parkietu… i tutaj mały tribute dla faceta:

Other news

-> Guerschon Yabusele chce powrotu do NBA, wykup z Realu Madryt ma na “symbolicznym” poziomie 2.5 miliona dolarów. Odkąd trener Francuzów zdjął z placu Goberta i zestawił “tańczącego miśka” z Wembanyamą, trzeba przyznać, że otworzyły się nowe możliwości i potencjał zawodnika. To zresztą było jedno z największych zaskoczeń turnieju, mam na myśli Francję idącą w offense i obniżającą skład. Yabusele pięknie radzi sobie na pozycji cztery. Dysponuje mobilnością, tężyzną, podaniem i rzutem zza łuku. Myślę, że miałby spore szanse na angaż za oceanem, gdyby nie fakt, że mamy drugą połowę sierpnia, a budżety płacowe NBA są już rozdysponowane. Tym niemniej, facet kilka razy przypomniał o sobie kibicom także za oceanem:

-> Wyobrażacie sobie LeBrona wracającego do domu i kolejny sezon Los Angeles Lakers? Po lecie spędzonym w towarzystwie Stepha i Duranta, chłop zagra teraz u boku D’Angelo Russella i Jarreda Vanderbilta, to może być bolesne. Nic dziwnego, że Lakers szukają wzmocnień, LBJ demostruje przecież, że wciąż się liczy w meczach o najwyższą stawkę i w grze tranzycyjnej jest wciąż topową opcją. Bardziej niż kiedykolwiek potrzebuje jednak wsparcia / talentu strzeleckiego.

Czytam, że D’Lo Russell nie wzbudza jednakowoż zainteresowania na rynku transferów. Portland odmówiło, w Waszyngtonie także nie było entuzjazmu. Trwają rozmowy z przebudowywanymi Raptors i Nets, ale to raczej na zasadzie “zrobienia przysługi” niż oddania wartościowych zasobów w zamian. Patrząc na dwa wymienione klubu, co najlepszego mogliby pozyskać Lakers? Cameron Johnson oczywiście, Bruce Brown Junior, względnie Bojan Bogdanovic – tak to widzę, a Wy? Dobrego dnia wszystkim, kawę piłem dziś sam, ale nie szkodzi. Bartek